συνεπινοώ

-έω, ΜΑ [ἐπινοῶ]

εννοώ κάτι ταυτόχρονα με κάτι άλλο («Πατέρα λέγοντες Υἱὸν τῇ φωνῇ συνεπινοοῡμεν», Γρηγ. Νύσσ.)

αρχ.

1. επινοώ, μηχανεύομαι κάτι μαζί με κάποιον άλλο

2. σοφίζομαι κάτι ακόμη

3. παθ. συνεπινοοῡμαι, -έομαι

α) συμπεριλαμβάνομαι στην έννοια ενός πράγματος

β) λαμβάνομαι υπ' όψιν ή επινοούμαι επίσης.